گران ترین سیب درختی نهاوندی که در بازار به فروش می رسد

سیب درختی نهاوند حاوی اجزای مختلفی است که با کاهش خطر بیماری قلبی عروقی (CVD) مرتبط است. سیب اثرات مفیدی را در بدن انسان نشان داده است، از جمله بهبود عملکرد عروقی، در حفظ سطح سالم چربی و گلوکز.

سیب به دلیل در دسترس بودن گسترده، دومین میوه پرمصرف در سراسر جهان است. آنها نقش مهمی در دریافت کل رژیم غذایی دارند. اثر محافظتی قلبی عروقی سیب از طریق پارامترهای مختلفی از جمله بهبود عملکرد عروق و کاهش فشار خون اعمال می شود. علاوه بر این، نشان داده شده است که سیب به عنوان یک نتیجه از پلی فنول ها و فیبر، اثرات ضد التهابی و ضد قند خون دارد.

ترکیبات موجود در سیب

سیب حاوی آب و کربوهیدرات به نسبت 85:14 است. این کربوهیدرات ها شامل فیبر و قند (که عمدتاً فروکتوز است) می باشد. از فیبر، 100 گرم سیب حاوی 2.2 گرم فیبر کل (1.5 گرم نامحلول و 0.7 محلول) است.

سیب همچنین سرشار از ویتامین ها، به ویژه ویتامین C و ویتامین E، در کنار مواد معدنی و پلی فنول ها است. ماده معدنی غالب موجود در سیب پتاسیم است.

سیب را می توان به صورت میوه کامل یا محصولات سیب مانند آب سیب، سیب تخمیر شده و سرکه سیب مصرف کرد. قابل ذکر است که آب سیب حاوی بیشترین میزان قند و محتوای پکتین و پلی فنل بالاتر از آب سیب شفاف است. با این حال، آب میوه حاوی پکتین و پلی فنیل کمتری در مقایسه با سیب کامل است.

یک محصول اضافی، تفاله سیب، محصول جانبی تولید آب سیب است. تفاله غنی از فیبر است و پلی‌فنل‌ها به دلیل گرایش رو به رشد در صنایع غذایی به بازیافت اجزای تولید، که قبلاً به عنوان ضایعات در نظر گرفته می‌شد، به طور فزاینده‌ای تولید می‌شود.

فیبر

تقریباً 70 درصد از کل فیبر موجود در سیب نامحلول است که عمدتاً سلولز و همی سلولز است. 30 درصد باقیمانده فیبر محلول است که عمدتاً پکتین است. پکتین یک پلی ساکارید پیچیده است که در دیواره سلولی گیاهان یافت می شود. پکتین ها نمی توانند در دستگاه گوارش فوقانی متابولیزه شوند و بنابراین نوعی مکمل پروبیوتیک برای میکروبیوتای روده فراهم می کنند.

اثرات مفید پکتین شامل کاهش کلسترول، کاهش جذب گلوکز و افزایش غلظت اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (SCFA) در دستگاه گوارش است. علاوه بر این، ترکیبات فنلی می توانند هم به سلولز و هم به پکتین متصل شوند و پیوندهای اتر کووالانسی، کربن-کربن و استری را تشکیل دهند. این پیوندهای کووالانسی امکان تشکیل فنولیک های نامحلول را فراهم می کند.